به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آستان‌خبر؛ تا همین چند سال پیش، هر کس به «موسسه خیریه شایگان ثابت» می‌رفت، پیرمردی را در طبقه پایین موسسه خیریه نگهداری دختران بی‌سرپرست می‌دید که نظاره‌گر آیند و روندگان به موسسه بود. پیرمردی که کمتر توان صحبت داشت ولی چشمان نافذ و مهربانش، نوازشگر دختران بی‌سرپرستی بود که به خانه او پناه آورده بودند. او با نگاهش قدردان خیرینی بود که برای کمک به دختران شایگان به موسسه او می‌رفتند.
پنجم اسفندماه، یادآور مرگ پدری است که دختران زیادی داشت. مردی که هیچ‌گاه ازدواج نکرد، ولی دختران یتیم زیادی او را پدر صدا می‌کردند. «حاج محمد شایگان ثابت» بزرگ‌مردی از تبار انسانیت و نوع‌دوستی مردم گیلان بود که زندگی و خانه‌اش را وقف دختران بی‌سرپرست و بد سرپرست رشت کرد.
محمد شایگان ثابت، در سال ۱۲۹۳ شمسی در محله قدیمی «کرف آباد» رشت به دنیا آمد. پدرش «حاج محمدجواد» و مادرش «حاجیه‌خانم سیده معصومه خامسی» دو انسان متعهد و نیکوکاری بودند که خصلت نوع‌دوستی و انسانیت را برای محمد به ارث گذاشتند. حاج محمد تاجر برنج بود و در «سرای گلشن» حجره داشت. او بعدها با دوستانش کارخانه برنج‌کوبی راه‌اندازی کرد و تا سال ۱۳۵۴ در محله «زرجوب» رشت به‌عنوان مدیرعامل به فعالیت خود ادامه می‌داد.
به گفته «ایوب قدیمی» مدیرعامل اسبق آسایشگاه خیریه و سالمندان رشت، شایگان کارخانه برنج‌کوبی را فروخت و در سال ۱۳۵۷ قطعه زمینی به مساحت هزار و ۹۶۰ مترمربع در خیابان آزادگان روبروی کارگاه هنری سروش رشت خریداری کرد و یک باب مغازه و ساختمانی سه‌طبقه برای خود ساخت. آن‌گونه که مرحوم شایگان در خاطراتش بیان داشته، زمانی که «پرورشگاه مژدهی» به‌عنوان مرکز خیریه نگهداری پسران بی‌سرپرست در رشت تأسیس می‌شود، بارها به ذهنش خطور می‌کند که چرا شهر رشت مرکزی برای نگهداری از دختران بی‌سرپرست ندارد.
شایگان در سال ۱۳۷۹ به دفترخانه اسناد رسمی رفت و هر سه‌طبقه منزل مسکونی خود را به نام «موسسه خیریه شایگان ثبت» و به‌عنوان مرکز نگهداری از دختران بی‌سرپرست و بدسرپرست وقف کرد.
به گفته قدیمی، شایگان همواره از این کار خود ابراز خرسندی می‌کرد و می‌گفت؛ عزیزانی که در این مرکز ساکن هستند هر وقت کارنامه تحصیلی خود را با نمرات خوب دریافت می‌کنند خوشحال می‌شوم، چراکه احساسم این‌گونه است که همگی فرزندان من هستند.
پنجم اسفندماه ۱۳۹۳ حاج محمد شایگان ثابت به رحمت خدا رفت. شایگان در آخرین روزهای عمر خود در آسایشگاه خیریه سالمندان و معلولین رشت زندگی می‌کرد و مرگش در همان آسایشگاه، یادآور مرگ خیر بزرگ مسیحی «آرسن میناسیان» بود.
فرزندان و تشییع‌کنندگان شایگان، دختران مرکز شایگان، کارکنان، مددجویان آسایشگاه سالمندان و معلولین خیریه رشت بودند. پیکر این مرد نیکوکار در شهر آستانه‌اشرفیه و در جوار بقعه آقا سید جلال اشرف به آرامش ابدی رفت.
انتهای پیام/۴۲۰۰
