به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آستان‌خبر، سید حسین رضویان در یادداشتی نوشت: یازدهم آذر سالروز شهادت میرزا کوچک خان گیلانی است.
یقین بدانید چون متولی است که حرمت امامزاده را حفظ می‌کند، اگر میرزا منسوب به هر جغرافیای دیگری بود امروز شهر و دیارش در ادای وظیفه و بزرگداشت مقام وی این‌گونه ساکت نبود! حتی فراتر از مرزهای استانی، کشور نیز در بیان سیر و سلوک و فضایلش سکون نداشت آن‌چنان‌که رسانه ملی و خبرگزاری‌ها و نشریات در پوشش این مناسبت تاریخی گوی سبقت را از هم ربوده و دانشگاه‌ها و مراکز علمی و فرهنگی و حوزه‌های علمیه همایش‌ها و کنگره‌ها و یادبودها برپا می‌نمودند.
ولی حیف و صد حیف اینجا در بزرگداشت مردی که راه و رسم ایرانی اسلامی‌اش را رهبری معظم یک واحد مینیاتورى از نظام اسلامى و جمهورى اسلامى می‌داند، ما اندر خم کوچه بی‌درایتی عهده‌داران ایستاده‌ایم.
من و همشهریانم دراین‌باره از متولیان امر مطالبه و پرسش داریم، مگر چند شخصیت ملی در تاریخ معاصر همپای میرزا کوچک خان گیلانی می‌شناسید که شهید باشد، روحانی باشد، مشروطه‌خواه باشد، مبارز و انقلابی باشد، جمهوری‌خواه باشد، اهل فرهنگ و اندیشه باشد؟ و شما برای او چه کرده‌اید؟
همین‌که خانه‌اش به‌مانند عمارات تاریخی و اصیل دیگرمان زیر چرخ لودرها و گریدرها خراب نشد و در محله استادسرا گوشه‌ای افتاده است کافی است؟
اینکه سالی یک‌بار در فصل برگ‌ریزان بر مزار مهجورش گلی می‌گذارید که یعنی مقامت را بزرگ داشته‌ایم کفایت می‌کند؟
به افکار عمومی در قبال این سؤال جواب بگویید، چه کسی می‌تواند منکر شود که تاریخ مملکت مالامال است از گیلانیان فرهیخته‌ای که پرچم‌دار دین و فرهنگ و علم و پایمردی و آزادی‌خواهی بوده‌اند و آیا نماد معروف و مشروع این جریان میرزا کوچک خان گیلانی نبود؟ برای او چه کرده‌اید؟
همه می‌دانند اولین کتابخانه ملی ایران را مرحوم محمدعلی تربیت در رشت بنا نهاد و میرزا یونس در چنین شهر پرشکوهی جوهره وجودی‌اش را یافت چرا کسی برای جوانانمان نمی‌گوید، این خاک رفیعت روزی مردی را به خود دیده است که مبارزه برای عزت را نه‌تنها در گلوله و خون بلکه در اندیشه و افکار دید که نشریه جنگل را بنا نهاد و آن روز در کل ایران مگر چند نشریه فعال بود؟
شکاف میان ما و شهرمان، پیشینه و تاریخمان را در قصوری می‌بینم که متولیان عامدانه و یا خوش‌بینانه سهو اندیشانه و سهل انگارانه رقم‌زده‌اند! چرا کسی برنمی‌خیزد و قامت راست نمی‌کند تا دوباره نام این شهر از استان یکم بر بلندای سبزترین سرخ‌فام پاک‌طینت به‌حق بدرخشد؟
میرزا نه شرقی بود نه غربی او تنها خدا را بالای سرش می‌دید و رنج مردمانش روی زمین را و این شد که برای شهر و آب‌وخاکش تا پای جان ایستاد تا آسمانی شد.
نامش نیک، یادش گرامی و راهش ماندگار
انتهای پیام/۴۲۰۰
