به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آستان‌خبر، سعید شفیعی؛ با رسیدن ماه محرم تمامی نقاط ایران حس و حال خاص خود را دارد و هر کسی خود را به گونه‌ای مهیا عزاداری سید الشهدا (ع) می‌کند.
گویی قبل از دیدن پرچم عزای امام حسین (ع) و سیاهپوش شدن در و دیوار و دیدن مردم با پیراهن سیاه در گوشه و کنار شهر، قلب‌ها هم سیاهپوش شده و سنگینی عزای اباعبدالله (ع) بر قلب‌ها احساس می‌شود
شهر آستانه اشرفیه به برکت وجود حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) چهارمین شهر مذهبی کشور بوده و به همین واسطه مراسم عزاداری ماه محرم در این شهر حال و هوای خودش را دارد و مردم دیار سلطان چند روز قبل از ماه محرم بیرق‌های عزا را در و دیوار منازل خود نصب می‌کنند.
۲
کافی است در شهری مانند آستانه اشرفیه زندگی کنید و هر روز چشمتان به حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) بیفتد، ناخودآگاه بعد از مشاهده پرچم مشکی بر فراز گنبد حرم مطهر غم عزای اباعبدالله (ع) به دل می‌نشیند و نوحه‌های محرمی را در دل مرور و زیر لب زمزمه می‌کند.
مردم شهرستان آستانه اشرفیه چند روز قبل از شروع ماه محرم فضای شهر را حسینی کرده و با نصب کتیبه‌های مشکی، حال و هوای شهر را عاشورایی کردند.
وقتی در سطح شهر دیار سلطان قدم می‌گذاری هر کسی خود را آماده عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) کرده است، یکی بر دیوار منزل خود به نشانه عزادار بودن پرچم یا حسین نصب کرده و دیگری در مغازه خود طبل، سنج و زنجیر و پرچم فروخته و از این طریق به امام حسین (ع) عرض ارادت می‌کند.
آری حال و هوای امام حسینی حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) غبار از دل و دیده می‌زداید و ناگاه می‌بینی که اشک از گوشه چشمت سرازیر شده و دلت هوای حرم و محرم و سینه زنی و روضه می‌کند و گویا هوای محرمی حرم، دلنشین‌ترین روضه دنیا است و برای اشک ریختن بر حسین علیه السلام نیازی به روضه خوان ندارد.
اگرچه بیماری کرونا در چند سال گذشته صفای تجمعات و عزاداری دسته جمعی را گرفته بود ولی امسال دیگر مردم علم عزای سیدالشهدا رو برپا کرده و با سیاهپوش کردن شهر آمدند که بگویند پای کار حسین (ع) ایستاده‌ایم.
با دیدن در و دیوار سیاهپوش حرم حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) و اشعار زیبایی که روی دیوارها نصب شده که هر کدام صحنه‌ای از عزای امام حسین علیه السلام را در ذهن مجسم می‌کند و دل آدم می‌گیرد که چه شب‌هایی که در هر گوشه حرم می‌نشستیم و در فراق کربلا روضه گوش می‌دادیم و غم و اندوه یک سال خود را که در سینه‌ها جمع شده با گریه بر مصیبت امام حسین علیه‌السلام تسلی می‌دادیم و با صدای گریه کنار دستی خود همنوا می‌شدیم و از ته دل اشک می‌ریختیم.
انتهای پیام/۴۲۰۱
