به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آستان‌خبر؛ مسؤولین کم‌کاری می‌کنند؟ شبکه اجتماعی هم مصیبت شده است؟ میلیاردها دلار خرج می‌شود تا فرزندتان را از خودش و از شما بگیرند؟

همه این‌ها درست؛ اما نقش مادر کلیدی است. #سواد_رسانه‌ای مادر کارگشا است. در روزگاری که همه خوابند هیچ‌کس مثل مادر هوشیار نیست و مؤثر.

این متن از جهت سواد رسانه‌ای به نقش مادرانه می‌پردازد؛ فقط از جهت سواد رسانه‌ای و نه بیشتر. شما می‌خواهید به فرزندتان کمک کنید. حالا فرض کنید سردبیر یک رسانه‌اید و او مخاطب. باید چه کرد؟ تغییر در مخاطب از طرق فرآیند اقناع انجام می‌شود. رسانه با اقناع بینش و گرایش و رفتار مخاطب را تغییر می‌دهد.

با این مقدمه باید چه کرد؟

یکم. نگران باشید نه مضطرب
گام اول خودتانید. شما رسانه‌اید؛ اما رسانه هیجانی و عصبانی هیچ‌وقت نمی‌تواند مؤثر باشد. پس بر خود مسلط باشد. نه خودتان احساس گناه کنید و نه به فرزند احساس گناه دهید. صبور باشید و همه‌چیز را تمام‌شده نپندارید.

دوم مقتدرانه عمل کنید نه مستبدانه.
مستبدانه تصمیم نگیرید و برخورد متصلبانه نکنید. بااین‌حال مقتدر باشید. آدم مقتدر، قدرتش از اعتبارش است. هم قدرت دارد و هم مشروعیت. مادر به‌خودی‌خود اعتبار دارد. این اقتدار را نگه دارید که بسیار از آن کار برمیاید. اولین گام برای اقناع اعتبار منبع است که مادر در اوج آن قرار دارد.

سوم. اهل مدارا باشید نه مسامحه.
فرق ظریفی این دو دارند. با فرزندتان متناسب با شرایطی که دارد مدارا کنید؛ اما مسامحه نکنید؛ یعنی بی‌خیال نباشید. آدمی که مدارا می‌کند تلاش می‌کند متناسب با شناخت و ظرفیت فرزند او را گام‌به‌گام به مقصد هدایت کند؛ اما آدم اهل مسامحه فرزندش را رها می‌کند.

چهارم نظارت کنید نه مچ‌گیری.
نرم‌افزارهای مختلفی برای نظارت بر فرزند وجود دارد؛ از آن‌ها استفاده کنید. برای نظارت وقت بگذارید اما هر اطلاعی کسب کردید جار نزنید. مچ نگیرید تا حریم‌ها حفظ شود و فرزندان احساس نکند راه بازگشت وجود ندارد. فقط اطلاع کسب کنید تا متناسب با آگاهی تصمیم بگیرید.

پنجم. فعال باشید نه منفعل
مرحله بعدی شکستن مقاومت است و در اینجا شکستن تابو. ماجرا را عادی کنید تا حس کنجکاوی بر دیگر هیجان‌ها اضافه نشود. خیلی صادقانه و تا دیر نشده موضوعی که نگرانش هستید را با او در میان بگذارید. مثلاً اگر اطمینان دارید که فرزندتان در معرض مواجه با کلیپ است خودتان زودتر او را مطلع کنید که ماجرا چیست و حس کنجکاوی را تعدیل کنید. بگذارید از شما بشنود تا دیگری.

ششم. تذکر دهید نه تعلیم
مرحله بعد از شکستن مقاومت، ایجاد تردید است. برای ایجاد تردید استدلال کافی نیست. از عواطف استفاده کنید. از ابزارهایی که می‌تواند یک تلنگر برای فرزندان محسوب شود. آنچه فرزندتان می‌داند را در این مرحله تذکر دهید. مثلاً توجه دادن به خودش؛ به بزرگی‌اش و هویتش. یا تذکر دادن به عقوبت‌های دنیایی و غیر دنیایی. یا حتی اینکه هر آدم عاقلی در هر جای دنیا نسبت به این موضوع نوعی نفرت دارد. این مرحله تذکر است نه تعلیم. بین این دو تفاوت است. مثل تفاوت حکمت و موعظه. در تذکر، برخلاف تعلیم شخصیت متذکر و اعتبار منبع بسیار مهم است. مادر و مادری ازاین‌جهت خیلی مؤثر است.

هفتم. تعلیم دهید نه تخدیر
حالا نوبت شناخت است. فرزندانتان را در مرحله دودلی رها نکنید. تحمیق یا تخدیر یعنی بی‌اعتنایی به آگاهی بخشی و رها کردن فرزند در جهل. با زبان همدلی و متکی به نقاطِ مشترک با فرزند برای او استدلال کنید. استدلال درباره چی؟ سه چیز. اولاً صاحب اثر کیست و چه ویژگی‌هایی دارد. دوم درباره خود اثر. اینکه چه مشخصاتی دارد. موسیقی و شعر و بازیگران و … مرحله سوم نیز اینکه این کلیپ در شرایط امروز جامعه چه کارکردی دارد؟ چه چیز را در مخاطب هدف گرفته است. چرا برایش تخریب این وجه در مخاطب اهمیت دارد؟

هشتم. تشویق کنید نه تأدیب
واپسین مرحله در اقناع ترغیب است؛ یعنی ایجاد رفتار. این مرحله را با تشویق امتحان کنید تا تأدیب. مثلاً تشویقش کنید همین مسیر را برای کمک به دوستانش دنبال کند. تلاش کنید در این ایام بیشتر سمت کارهای دلپسند و دوست‌داشتنی برای خودش و خانواده برود. بیشتر سمت معنویت برود و کمتر در تنهایی و خلوتی شبکه‌های اجتماعی باشد.

نهم. پیروزید نه شکست‌خورده
توجه کنید که در هر شرایطی پیروزید. زیبایی نزد فرزند شماست به امانت. بخواهد و نخواهد درونش خوبی‌ها را فریاد می‌کند. هم از درون به فضائل کشش دارد و هم از بیرون. هر کاری از دستتان ساخته است انجام دهید اما توجه کنید که هدایت اصلی دست من و شما نیست. دست اوست که حاضراست و ناظر است و باقی است. اوست که هادی است. به اسم رب ظاهر است و مربی است و تربیت با اوست. پس اول تلاش و بعد هم با حسن ظن و ایمان به پیروزی دعا کنید.

انتهای پیام/۴۲۰۰