به گزارش آستان‌خبر، با عبور از هر کوچه‌ باغ در استان گیلان، می‌توان چین‌های زمان را بر چهره‌های آرام سالمندانی دید که حالا نه فقط میراث‌داران سنت‌های کهن، بلکه نماد آینده‌ای هستند که ایران به‌سوی آن می‌شتابد. گیلان، با بیشترین نرخ سالمندی در میان استان‌های کشور، به یکی از چهره‌های اصلی هشدارهای جمعیتی تبدیل شده است.

در حالی‌که ۱۰ مهر، مصادف با اول اکتبر، به عنوان روز جهانی سالمند در تقویم سازمان ملل ثبت شده، این روز در ایران رنگ و بویی فراتر از نمادین دارد. جمعیت سالمند کشور، که تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۸ میلیون نفر بود، تا سال ۱۴۲۰ به حدود ۲۰ درصد و در ۱۴۳۰ به نزدیک ۳۰ درصد خواهد رسید. دهه‌شصتی‌هایی که روزی انفجار جمعیت را رقم زدند، حالا در آستانه ورود به دوران سالمندی‌اند؛ موجی که نخستین لرزش‌هایش پیش از همه در گیلان احساس شده است.

براساس آمارها، گیلان سالمندترین استان ایران است؛ واقعیتی که زنگ خطر را برای برنامه‌ریزان به صدا درآورده است. با نرخ پایین موالید و روند مهاجرت جوانان، نسبت سالمندان در این استان بالاتر از میانگین کشوری شده و زیرساخت‌های رفاهی و درمانی آن در آستانه فرسایش قرار گرفته‌اند.

دکتر کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس، با تأکید بر فوریت اقدام، می‌گوید: «ایران باید از حالا به فکر سالمندی فعال باشد؛ یعنی نسلی از سالمندان که نه ناتوان، بلکه از نظر اقتصادی و جسمی آماده زندگی در دوران کهنسالی باشند.» به گفته او، امکانات فعلی فرسوده‌اند و اگر چاره‌ای اندیشیده نشود، کشور با بحران جدی اجتماعی و اقتصادی مواجه خواهد شد.

با شعار امسال روز جهانی سالمند، یعنی «تحقق وعده‌های اعلامیه جهانی حقوق سالمندان»، سازمان‌های اجتماعی و حامی سالمندان، از جمله در استان گیلان، بار دیگر بر لزوم مردمی‌سازی حمایت‌ها، گسترش خدمات بهداشتی، توانمندسازی و مشارکت اجتماعی سالمندان تأکید کرده‌اند.

هم‌زمان، بسیاری از کارشناسان، نگاه فرهنگی به سالمندی را نیز ضروری می‌دانند. در سنت ایرانی، احترام به سالمندان هم‌پایه احترام به ریشه‌هاست. اما واقعیت امروز، نیاز به سیاست‌گذاری علمی، عدالت در دسترسی به خدمات، و بازتعریف نقش سالمند در خانواده و جامعه را بیش از پیش آشکار کرده است.

در سایه موهای سپید گیلان، آینده جمعیتی ایران به روشنی دیده می‌شود؛ آینده‌ای که نیاز به تصمیم‌های شجاعانه امروز دارد.

پایان پیام/۴۲۰۲