به گزارش آستان‌خبر؛ معین حسن‌زاده در یادداشتی نوشت: در سایه بروز بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی طی ۲ دهه اخیر در کشور، روزهای سیاه ارزش پول ملی و پمپاژ ناامیدی از سوی برخی افراد نابخرد دارای تریبون و همچنین اپوزیسیون، نمودار جمعیتی در گیلان به طرزی نگران‌کننده نزولی شده است، به‌گونه‌ای که سال ۱۳۹۵ به استناد آمارهای رسمی آخرین سالی بود که تعداد موالید استان گیلان در محدوده رِنج ۳۰ هزار مورد قرار داشت.

اما آنچه خطرناک‌تر است این موضوع است که سیر نزولی جمعیت در گیلان سرعتی وحشتناک به خود گرفته و تنها ۶ سال بعد، یعنی در پایان سال ۱۴۰۱ تعداد موالید در گیلان ۲۱ هزار و ۲۰۰ نفر بوده است. فارغ از آنکه تعداد موالید این سال بیش از ۱۵۰۰ مورد کمتر از سال ۱۴۰۰ است، باید اذعان داشت سال ۱۴۰۱ آخرین سالی بوده که رِنج موالید سالانه استان گیلان در محدوده ۲۰ هزار مورد قرار داشته است!

نابودی یک قوم برابر با نابودی تاریخ، فرهنگ، زبان، آداب و رسوم و…
موضوع بحران کاهش موالید در گیلان علاوه بر ایجاد یک بحران بزرگ در بحث جمعیتی، زنگ خطری جدی را در فراموشی و نابودی مواردی همچون فرهنگ، موسیقی، آداب، سنن، باورها، پوشش، زبان، گویش‌های منطقه‌ای، افسانه‌ها، تاریخ و… به صدا در آورده است. این موضوع بدان معناست که باید تمامی دستگاه‌ها برای نجات اقوام گیلک و تالش گامی جدی برداشته و در این راستا عزم خود را جزم نمایند.
اما چرایی حفظ اقوام در گیلان تا بدین حد مورد اهمیت است، بدین جهت است که سرزمین ایران متشکل از اقوام مختلف و هزار رنگ و زبان است و تمام زیبایی این سرزمین کهن به همین در کنار یکدیگر زیستن فرهنگ‌ها و اقوام است.

هشدار! تا ۵۰ سال آینده نسل گیلک‌ها منقرض خواهد شد…
این در شرایطی است که برای ۵۰ سال آینده دو پیش‌بینی خطرناک، اما نزدیک به واقعیت وجود دارد، نخست آنکه در استان گیلان ابتدا قوم گیلک از میان خواهد رفت و قوم تالش نیز در آستانه نابودی قرار خواهد گرفت و پیش‌بینی خطرناک دوم اینکه جمعیت ایران به ۳۰ میلیون نفر کاهش خواهد یافت.
در کنار وضعیت موجود اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، حجم بالای مهاجرت گیلانیان از استان و همچنین مهاجرت معکوس افراد سالمند استان‌های دیگر به گیلان و همچنین مهاجرت افراد غیربومی استان‌های هم‌جوار یک نگرانی دیگر را برای ازبین‌رفتن اقوام گیلک و تالش به وجود آورده است.
از سوی دیگر میزان قابل‌توجهی از خدمات بهداشت و درمان در استان گیلان بجای اینکه صرف نسل جوان جهت پیشگیری از بروز بیماری‌ها شود، می‌بایست در اختیار سالمندان بومی و بخصوص غیربومی قرار گیرد که باری مضاعف بر دوش بهداشت و درمان استان خواهد بود.

از این بحران نیز خواهیم گذشت، به شرطی که…
گیلان در طول تاریخ بارها به لبه پرتگاه رسید و باز هم کمر خم نکرد. اینبار نیز باید عزمی جزم کرد تا از پرت شدن به این سیاهچاله بی‌نهایت جان سالم به در برد.
تاریخ گیلان همواره طی ۳ سده اخیر با حوادث، بحران‌ها و بروز دلایلی همچون بیماری، حریق، جنگ و… روبرو بوده که سبب کاهش جدی جمعیت در گیلان شده است. برای نمونه در دهه ۱۸۳۰ میلادی به علت شیوع طاعون در گیلان، بیش از نیمی از جمعیت شهر رشت شامل ۲۰ هزار نفر جان خود را از دست دادند و در پی آن نیز ۱۲ هزار نفر نیز از گیلان کوچ کردند، موضوعی که سبب شد تا جیمز بیلی فریزر که دومین سفر خود به گیلان در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۸۳۴ خود به گیلان، در سفرنامه خود بنویسد: «از هرکه سراغ می‌گرفتم نشان را در گورستان می‌دادند.»
این روایت در کنار روایت‌های دیگر مستند در تاریخ، بخصوص روایت حوادث و بلایا در کتاب ولایات دارالمرز ایران؛ گیلان نوشته هاسنت لویی رابینو که توسط استاد جعفر خمامی زاده ترجمه شده است، نشان می‌دهد گیلان بارها و بارها در چنین بحران‌هایی قرار گرفته است، اما هر بار از این بحران‌ها سربلند بیرون‌آمده و امید است که با عزمی جدی از سوی مسئولین نهادها، ادارات کل، سازمان‌ها و تمام ارگان‌ها، ایران و گیلان از بحران پیش رو عبور نماید.